καζουιστικός

-ή, -ό

1. (φιλοσ. και κοινων.) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε διάφορες επιμέρους περιπτώσεις στην πράξη

2. το θηλ. ως ουσ. η καζουιστική

μέρος τής ηθικής που πραγματεύεται τη μέθοδο προσκτήσεως οδηγιών με την αντιμετώπιση ειδικών περιπτώσεων τού πρακτικού βίου, κατά τις οποίες προκύπτει σύγκρουση καθηκόντων, αλλ. περιπτωσιολογία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. casuistique < casuiste (βλ. καζουιστής)].